AHMED KUDDÛSİ HAZRETLERİ

Anadolu velîlerinin büyüklerinden, zamanının kutublarındandır. Hem Nakşidir hem Kadiridir. İsmi, Ahmed bin Hâcı İbrâhim’dir.

769 ( H.1183) Senesi Rabî’ul-evvel ayının on birinci gecesi, Niğde’nin Bor kazasında doğdu. Daha anasının karnında iken Allah”ın “el-Kuddûs” ismi şerifini zikrettiği ve annesinin bunu işittiği nakledilmiş olup kendisine “el-Kuddus ismini zikreden” anlamında “Kuddusî” denilmiştir.

Hazret, “Kuddusiyem!” isimli şiirinin bir beytinde bunu şöyle ifade etmiştir:

“Bil ana rahminde beni ki etmişem takdis A’nı,
Anam işitmiştir bunu Kuddusiyem! Kuddusiyem!”

Ahmed Kuddusi Hazretleri, 1265/1848 tarihinde Bor’da vefat etmiştir. (el-Fatiha)

ÇEKERLER

Merdim deme zinhar, seni meydâna çekerler,

Dâva edeni bahsile, burhana çekerler.

Kaldırma sakın başını kibr ile semâya,

Müstekbir olan serkeşi, Nîrâna çekerler.

Suçunu bilüb tevbe iden, buldu selâmet,

Kibr eyleyeni, adl ile mîzâna çekerler.

Sen nefsini alçakta gözet, etme tereffu’.

Fir’avn gibi, ben! diyeni, ummana çekerler.

Tur dağı tevâzu edüben buldu tecellî,

Yükseklik eden dağları, hırmâna çekerler.

İlmü amele etme gurûr misl-i Azâzil,

Mağrur olanı, vâdî-i hızlâna çekerler.

Dûr olma heman meclis-i uşşâk-ı Hüdâdan,

Ân’lar, nice fâcirleri, Yezdâna çekerler.

Dünyâyı sevenlerden ırağ ol, sözümü tut,

Karun’a karîn olanı, yeksana çekerler.

Doymaz gözü çok olsa dahî, malı harisin,

Geldikte ecel, cismini, dîdâna çekerler.

Vârislere kalup nesi var ise, kamusu,

Cem’ ettiği sîm’ü zeri yabana çekerler.

Müflis ona derler ki, yârın rûz-i cezada,

Eshâb-ı hukuk hak diye dîvâna çekerler.

Kuddûsî’yedir hep bu nesâyıh, dahî sana,

Kim tutar ise, bil, onu Rıdvâna çekerler.