VASİYETİM / 20.VASİYET-Kardeşliği Zedeleyici Davranışlardan Uzak Durmalı

VASİYETİM
20. VASİYET 20. VASİYET Kardeşliği Zedeleyici Davranışlardan Uzak Durmalı
Seyda Muhammed Konyevî -KS-

İslamiyet kardeşlik dinidir. Mü’minlerin birbirlerine karşı davranışlarına en büyük örnek, Sahabe-i Kiram’ın birbirleriyle olan münasebetleridir. Onlar arasında köle efendi, güçlü güçsüz birdi. Birbirlerine karşı, çok nazik, titiz ve ince davranıyorlardı. İslam dinine hizmet edecek müminlerin de Sahabe-i Kiram’ı kendilerine örnek almaları gerekmektedir. Aksine hareket edilirse bu, sadece kişilerin şahsi olarak zararına değil, yürütülen hizmetlere de büyük zarar verir. Evet, İslami hizmetlerde en büyük zarar, mü’minlerin birbirlerine karşı, kin ve düşmanlık beslemelerinden meydana gelmektedir.
Şeytan, bu gibi durumların, ne kadar büyük zarar verdiğini iyi bildiği için çeşitli hilelerle mü’minleri aldatmaktadır. Çünkü, mü’minler birbirlerinin aleyhinde konuşup birbirlerine buğz ettiklerinde, manen çok büyük zarara uğruyorlar. Onların bu şekilde zarara uğraması; yürüttükleri hizmete enaniyet kattıkları için Allah’ın rahmet, bereket ve yardımını kesmesinden dolayı, İslam hizmetine verdikleri zararın yanında adeta bir hiçtir.
Şeytan, bunun dindeki en büyük zararlardan olduğunu bildiğinden, mü’minler arasında sürekli kin ve düşmanlık tohumları ekmeye çalışmaktadır. İnsanlar da kendi nefislerini tatmin etmek için şeytanın bu hilesine, bile bile uyuyorlar. Fakat, böyle yapmış olmakla, şeytana tabi olmuş oluyorlar. Bu hileye uyduktan sonra da kendilerini haklı zannediyorlar. Şeytanın bu hilelerine uyan kimselere şu ayet-i kerimeyi hatırlatıyorum:
“Ya kötü ameli süslenip de onu güzel gören kimse de mi? (Allah’ın hidayet verdiği kimse gibi olacak?) Şüphesiz ki, Allah dilediğini şaşırtır, dilediğine de hidayet verir. O halde (Resulüm) canın onlara karşı hasretle (tükenip) gitmesin. Allah, onların yaptıklarını çok iyi bilicidir.” (Fatır; 8)
Görüldüğü gibi bu davranışların İslami hizmetlere ve mü’minlere büyük zarar verdiği, Allah-u Zülcelâl tarafından ayet-i kerimeyle bizlere açıkça beyan edilmiştir.
Bütün bunlardan sonra bize düşen görev; mü’min kardeşlerimize şefkat ve merhametle davranmak, her türlü işimizi ve hizmetlerimizi sünnet-i seniyyeye uygun olarak, istişare ile yapmaktır. ‘Benim dediğim doğrudur, benim yaptığım haktır, sen yanlışsın’ gibi nefsi tatmin edici, dinen zararlı söz ve davranışlardan uzak durarak, Allah-u Zülcelal’in rahmetine layık olmaya çalışmaktır. Aksi halde, şeytanın hilelerine ve vesveselerine kapılırsak, ahirette ona arkadaş olacağımızı unutmamak lazımdır!
İnsan ‘Ben haklıyım’ demekle, kendi fikri üzerinde ısrarcı olmak ve bunun neticesi olarak da mü’min kardeşlerini zarara sokmakla haklı olamaz.
Herkesin birbirine Kur’an ahlakı ile davranması lazımdır. Bu sebeple, ayet-i kerimede şöyle buyurulmuştur:
“Hem iyilikle kötülük bir olmaz. Sen kötülüğü, en güzel hareketle önle! O vakit göreceksin ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse, yakın bir dost gibi olacaktır.” (Fussilet; 34)
Demek ki, bir kimse Kur’an ahlakına bürünmüş olarak düşmanına gitse, karşısındakini bir dost gibi bulacaktır. Karşımızdaki insanı dost olarak göremezsek, demek ki kusur bizden kaynaklanmaktadır.
Kendimizi düzeltip kendi nefsimize nasihat ettikten sonra, ikinci bir defa Kur’an ahlakıyla o kardeşimize gitmek lazımdır.
İnsan, İslam ahlakıyla davranıp İslam çizgisinde ilerlediğinde, karşısındaki yanlış davranan insanı da doğru yola getirebilir. ‘Filan kişi yanlış yapıyor, ben onların sohbetine katılmam’ diyen kişi, yapılan yanlışa ortaktır. Kur’an ahlakıyla muamele etmediği için bu hataya ortak olmuştur.
Hizmetten geri kalan insanın bir yanlışlık içinde olduğu meydandadır. Demek istiyorum ki ‘Ben haklıyım demekle’ haklı olamayız. Çünkü, haklı olabilmek, Kur’an ahlakıyla davranmaya bağlıdır. Ve ancak bu şekilde haklı çıkabiliriz.
Son olarak diyorum ki; bütün bu yazdıklarımızı okuyalım ve tatbik edelim. Zira, tatbik edilmeyen ilmin hiçbir faydası olmaz.