Na’t-ı Nebevî

Çözülmüş sırr-ı hilkat, hilkatınla ibtida Sen’den

Habîb-i Kibriyâsın, selb olunmuş mâsivâ Sen’den

Nübüvvet halkasın hatm eyleyip Sen Hâtem olmuşsun,

Bununçin, ayrı olmaz müntehâ hem mübtedâ Sen’den.

Değil sırf hilkatan tâzîme, ahlâkan da mazharsın!

Alır ders-i fazîlet Etkıya hem Asfiya Sen’den.

Nebiyyü’l Enbiyasın, mazhar-ı İsrâ ve Mîracsın!

Eren kim var bu âlî câh’a Sen’den mâadâ Sen’den?

Risâlet burcunun Sen (Rahmeten lil’âlemîn)isin.

Kitâbında sitâyişlerle bahs eyler Hudâ Sen’ den.

Çöker diz Ravza-i ulviyyetinde yer öper hurşid,

Döner girmiş semâa gökte yıldızlar, cüdâ, Sen’den.

Seninçindir yağan nur, fışkıran yerden yeşil tenler,

Yayar rûy-i zemîne neş’eler bâd-ı Sabâ Sen’ den!

Makâm-ı Hâs-ı Mahmud bahş olunmuş Zât-ı Vâlâna

Gelir dünyâda da, Ukbâda da, ancak atâ Sen’den.

Şefîulmüznibînsin, Murtazâsın Rûz-i Mahşerde,

Umar herkes şefâat ya Muhammed Mustafâ Sen’den.

Neden hâla uyanmaz hâb-ı gafletten bu Asım kul?

Günahın perde eyler, ilticâ eyler Sana, Sen’den.

M. Asım Köksal