Peygamber Efendimizin Şemâil-i Şerifleri

Ona bakmaya yürekler
takat getiremezdi

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin  mübarek vücutlarında toplanan ve bâtınî güzelliklerine delalet eden zahiri güzellikler; hiçbir kimsenin vücudunda toplanmamıştır. Hatta İmam-ı Kurtubî rivayet eder ki: “Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin cemalinin güzelliği tamamen ortaya çıkmamıştır. Eğer dış görünüşünün bütün güzelliği görünür olsaydı, sahabe-i kiram ona bakmaya takat getiremezlerdi.”

Enes bin Malik radıyallahu anh ise demiştir ki: ”Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin boyu, çok uzun ve kısa arasında orta halli idi.” Bu ifadeden anlaşılan Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin uzuna yakın olduğuna işaret edilmiştir. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’e bakan kimse ilk bakışta onu orta boylu zannederdi.  Fakat bakışını derinleştirdiği zaman onun uzuna yakın olduğuna hükmederdi.

Beyhaki ve İbn-i Asakir rivayet ettiklerine göre; Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem kiminle beraber yürüse o kimseden uzun görünürdü. İki uzun kimse arasında bulunsa ikisinden de uzun görünürdü. Tek başına olduğu zaman orta boylu görünürdü. Yine rivayet edilmiştir ki; Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem bir mecliste oturduğu zaman mübarek omuzları o mecliste oturan kimselerin omuzlarından yüksek görünürdü. Bu durum; Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin mucizelerinden bir mucize idi.  Bu mucize ile şu gerçek anlatılmak isteniyordu; dış ve maddi görünüşü itibariyle ümmetinden herhangi bir ferd ona denk olamadığı gibi yaşayış ve mana itibariyle de hiçbir kimse ona denk değildir.

Ondan daha güzeli
görülmüş değildi(r)

Sahabeden Bera bin Âzib, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin güzelliğini, “Asla ondan daha güzel bir kimse görmedim” sözüyle ifade etmiştir.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem mübarek tenlerin rengi, ne kireç gibi beyaz ve ne de esmer idi.  Kırmızı ile karışık beyazdı. Amber kokulu saçları, ne tamamen düz ve ne de kıvırcık idi. Düz ile kıvırcık arasında güzellikteydi.

Buharide geçen bir hadisi şerifte Hz. Ali radıyallahu anh Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin emsalsiz vücut güzelliğini şöyle anlatmıştır: “Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem orta boylu, mübarek elleri ve ayakları büyük idi.  Omuz, diz ve bilek mafsallarındaki kemikleri de iri idi. Mübarek göğüsleri pek fazla kıllı olmayıp göğüs kılları ince bir hat halinde göbeğine kadar ulaşırdı. Yürüyüşlerinde sanki yüksek bir yerden aşağıya inen kimse gibi bir miktar öne eğilerek yürürlerdi. Ondan önce ve ondan sonra ondan daha güzel bir kimse görmedim.”

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin sakal-ı şerifleri büyükce; her tarafı birbirine uygun, ne düz ne de dıraz idi. Mübarek yanakları yumru olmayıp düz idi. Mübarek ağızları geniş, ön dişleri seyrekce idi.

İbn-i Abbas, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem hakkında şöyle demiştir: “Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellemin ikisi üstünde ikisi altında olan dört mübarek ön dişleri seyrekçe ve gayet berrak olduğundan; konuştukları zamanda o dişler inciler gibi görünüp aralarından nur çıkardı.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bir şeye teveccüh ettikleri zaman, bütün beden, endam ve tenleri ile yönelirlerdi. Sebepsiz etrafına bakınmaz, öne nazar ederdi.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, insanların en tatlı sözlü olanıydı. Gayet açık konuşurdu. Sözlerinde fazlalık ve noksanlık bulunmazdı. Lüzumsuz olarak hiç konuşmazdı. Kötü söz konuşanlardan yüz çevirirdi.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem insanların en cömerdi idi. Kendisinden bir şey istenildiği zaman asla yok demezdi.